Hari Raya satu ketika dulu. Masa aku budak-budak. Teringat kumpul (kau sebut collect) duit raya. Al-maklumlah budak-budak. Selesai je sembahyang raya, kami secara berkumpulan akan berkunjung dari rumah ke rumah. Jika ramai, kumpulan akan dipecah beberapa sub-kumpulan kecil untuk mengelakkan tuan rumah bagi amaun duit yang sikit. Jika kecil kumpulannya, tuan rumah berkemungkinan besar akan bagi banyak duit raya (itu psikologi kami cuma). Ditakdirkan tuan rumah kedekut, sikit ke, banyak ke, tetap sikit jugalah jadinya (duit raya). Hehehehe.
Tuan rumah suruh masuk rumah, kami masuk. Makan-makan kuih. Salam-salam. Bagi duit raya. Ada yang bagi seposen. Lima posen. Seringgit dan kekadang lima ringgit. Jarang sekali bagi lima puluh ringgit. Sebab bagi bebanyak nanti, pasti bebudak datang banyak kali. Pakai baju yang lain pulak. Sampai pada satu tahap, tuan rumah ajak masuk, kami taknak masuk. Tak nak makan kuih. Bukan sebab apa? Sebab perut dah kenyang kembung.
"Nak kuih ke nak duit?" Tuan rumah.
"Duuuiiit...." kami jawab ramai-ramai.
Bayangkanlah dari rumah ke rumah. Naik buntal perut dibuatnya. Kuih lah-air lah-kuih lagi lah-air berkarbonat lah-ketupat lah-rendang lah. Sehari suntuk tak balik rumah buat collection. Poket penuh dengan duit syiling. Silap haribulan boleh bocor poket!
Satu Hari Raya, paling tinggi aku capai lapan ratus Ringgit Malaysia. Belum masuk dua Hari Raya. Tiga. Empat dan seterusnya. Sekembalinya ke rumah, hasil pendapatan kesemuanya bagi pada emak.
"Meh, bagi mak semua duit tu. Untuk belanja sekolah kau"
"Ummpph... Ha’ah yelah mak. Beli baju sekolah, kasut, beg... Lebih boleh simpan kat tabung"
Bila masuk je sesi persekolahan baru. Mak belikan seperti yang dijanjikan. Sekurang-kurangnya ada gunanya juga duit tu. Dapat mengurangkan beban mak. Duit belanja sekolah mak bagi. Duit jajan mak bagi. Duit beli buku bagi juga. Duit perubatan kalau sakit mak tanggung. Cukup lengkap semuanya.
Kini, mak tak pernah meminta-minta anaknya duit raya itu lagi. Mak tak pernah cakap kekurangan duit untuk buat belanja dapur seharian. Mak tak pernah suruh kirim duit setiap bulan kepadanya. Walaupun gaji anaknya sudah melebihi lapan ratus Ringgit Malaysia sebulan. Mak cuma minta kirimkan sampul di dalamnya doa. Jenguknya di Hari Raya untuk berkumpul bersama. Mak mahukan saat yang cukup bernilai dan bermakna dalam dirinya. Setahun sekali cuma. Itupun tak boleh kau penuhi?
No comments:
Post a Comment